17 Ağustos Depreminde vefat eden Teyzem ve kuzenlerim için yazdığım bu şiirimi aynı acıyı yaşayan herkese ithaf ediyorum. Depremde vefat eden herkesin bütün sevdiklerimize Allah rahmet eylesin. Ruhları şad olsun. Hiçbir zaman unutmayacağız onları sonsuza dek sevgileri hiç bitmeyecek kalbimizde. Şiirimin youtube videosunu aşağıdaki youtube linkimden dinlediğinizde eminim siz de depremde kaybettiğiniz sevdiklerinizi hatırlayacaksınız. Rabbim bir daha böyle felaket yaşatmasın.
Saygı ve sevgilerimle,
youtu.be/zqObkhYFc3w

Canımız Yandı

Ağlayarak geldi Dünyaya.
Bir bakış attı masmavi gözleriyle.
Annesine bakıyordu masumca.
Mis gibi Cennet Kokusu üzerinde

Başladı keşfetmeye hayatı.
Ona bir sorsalar.
İster miydi böyle acımasız bir Dünyada yaşamayı?
Yumuşacık kıvır kıvır saçları pamuk gibi elleriyle.

Önce emekledi ardından başladı yürümeye.
Öğrencisin dediler ona 6 yaşına girdiğinde.
Sırtında ağır okul çantasıyla.
Hayatın Yükünü taşır gibiydi.

Ne zaman büyüyeceğim diye.
Soruyordu kendi kendine.
Evlendi çocukları oldu 2 oğlan 1 kız.
Seviniyordu bir kızı oldu diye.

Çok uzun sürmeyecekti mutluluğu.
Bir gece ansızın sarsıldı heryer.
Mahşer yeri gibiydi sokaklar.
Çıkamadılar enkazın altından.

Şimdi çok uzaklardasınız biliyorum.
Unutamıyorum bazen ağlıyorum saatlerce.
Hatırladıkça güzel günlerimizi teyzem ve kuzenlerim.
Canımız yandı 17 Ağustosta acımız ilk günkü gibi.

youtu.be/zqObkhYFc3w