BİZİM BAĞIMIZ

Kar fırtına tipi boran susunca.
Bahar yeli meltem olup esince.
Sulardaki cemre toprağa düşünce
Domurcuk açılır bizim bağlarda.

İbrahim dedem baston elinde.
Zikrullahı eksik etmez dilinde.
Devriye tepesinin cılga yolunda.
Kendini bulur asmaların dibinde.

Elinde bıçkısıyla bağını budar.
Işkın çubukları daldırma eder.
Akibet yalan oldu emeği heder.
Aklıma düştükçe olurum keder.

Devriye’ye testim ile varırdım.
Su doldurur alır bağa gelirdim.
Kendimi haymalıkta bulurdum.
Karşı bahçeleri seyre dururdum.

Çığlık atardım üzümlere dalana.
İkram ederdim doğrulukla gelene.
Helaldir arayıp başaklayıp bulana.
Doldurur verirdik sepetini salana.

Bir gece yarısı tüfek gürlemesi.
Komşu bağdan geliyordu sesi.
Koştum bakktım bu neyin nesi.
Hırsız tilkinin kesilmişti nefesi.

Niçin vurdun bunu ey balcı baba.
Bağdaki üzümleri tüm etti heba.
Boşamı gitsin emek, bunca çaba.
Bir başka günde bastırmıştı faka.

Uzayıp giden dolambaçlı yolları.
Rüzgarda fışıldayan meşe dalları.
Çocukluk çağlarımın o ilk yılları.
Geceleri bağda yattığım günleri.

Yıldızların altında gece uykusu.
Cırcır böceklerinin geliyor sesi.
Tefekler arasında arıların vızıltısı.
Uzaktan belirir çağlan’ın sızıntısı.

Bağımız ecdattan kaldı veraset.
Vatan toprağında en büyük servet.
Değer biçilmeyen manevi bir kıymet.
Allah’ın lütfundan sayısız bir nimet.

Doğan seni özledi güzel bağımız.
Senin hasretinle yanar bağrımız.
Sana gurbetten olsun çağrımız.
Bir gün yine sana varır yolumuz.