Aklım, gözlerin bakış altında yiterdi,
Süzülür kaşlarının arasında, ne diye,
Çalkantılar, dürtüler, beni hoş ederdi,
Bana hırçın dalgalar, onda ki hediye...

Ömrümüz avuçlarında günün telaşı,
Üzerek, kolun uzatır, gözden, yüreğe,
Bakışı kalmış yıkımda, özlemi fışkırır,
Köz kazıp, kömürünü yakar, yüreğe...

Yankısıyla gezindi hep yalnızlığımda,
Terk edişi ağır yüktür, köpük köpük,
Değir mi gözlerin, ipek bakışı da yok,
Şimdi bir divaneyim, sölpük sölpük...

Bir zaman bakışının ışığı okşuyordu,
Ne zaman hiçlendim, aşk nerelerde,
Bir yığın hasretliğin dövdüğü halde,
Boğulurum, şu bıraktığı kederlerde...

Ağlar yardan öksüz, hiç yüzü gülmez,
Ayırım yaparsın, bakıp aşkın rengine,
Ey hasretlik, çoğumuzun inlediği sin,
Nice ehli bırak, ben mi çıktım dengine...

Söyle nasıl ederim, niye var kederim,
Hasret neme lazım, varlığı yok oldu,
Dilin düğüm olur, söz söylemen halime,
Yaşam sevincimi aldın, yaptığın çok oldu...

Bir ömür taşıyacağım yürekte sevgisini,
Tutunmaya tek gözleri vardı, buz oldu,
Ruhtan can verdim, kanımda mekan,
Ayrılmak icat oldu, aşklar böyle bozuldu...

Yavuz hırsız misalidir, hatasını bastırır,
Sanki bölüşmedik aşımızı, acıdır sözleri,
Yaptıkları unutulur belki, asıl zor olan,
Bazen nazlı, bazen hırçın bakan gözleri...

Veysel Kimene
Sevda Şairi
(Kemal Yenice)
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.
Şiirlerin izin alınmadan kopyalanması ve kullanılması 5846 sayılı Fikir ve Sanat Eserleri Yasasına göre suçtur.