Yalın Ayakbilhassa diye başlıyordu bir şiir bilhassa vurgusuna takılıyordu gözlerim mülteci mührünü takınan o hiçliğe yerlerde kurumuş yapraklara isim takıyordu sokak çocukları ve bir şiir karakterini anımsıyordum yanlarından geçerken neticede o da kimsesiz bir şiiri sırtlanmıştı şehrin en ucube antik kentinde loş bir sessizliği dost edinmiş bir merdiven arası boşluğa yalın ayak koşan zenci bir güruh vardı zamanında beyazlardan kaçan siz görürseniz onları bana söyleyin ben misafir ederim satırlarıma birde "akşam oldu hüzünlendim ben yine" diye bi şarkı vardı eskiden çok sevdiğim hele bir de sigara oldu mu açıp dertlendiğimi zannederdim filan ama değiştirdim o şarkıyı şu dakka itibariyle yani geceye gece oldu hüzünlendim ben diyorum artık belki de hüzünün ta kendisidir mülteci olan düşlerime neyse anlatacak çok şey var da kalemin mürekkebi ücretli ee ücretli olmayan ne var ki gerçi bi aldığımız nefes var ücretsiz olan yani benim bildiğim onunda bedeli ağır.. |
anlatacak çok şey var da
kalemin mürekkebi ücretli
ee ücretli olmayan ne var ki
gerçi bi aldığımız nefes var ücretsiz olan
yani benim bildiğim
onunda bedeli ağır..
Güzel bir şiirdi, beğeniyle okudum. Şairimi KUTLUYORUM...