Rahmetli babam 1929 doğumlu idi çocuk yaşta kendi zorlaması ile kıymeti hocalardan kuran ve fıkıh dersleri almış, köyümüzde babamın dedesi tarafından yaptırılan ve soy atımızı taşıyan ŞENTÜRK LER camiinde 60 yıla yakın fahri (ücretsiz) imamlık görevi yapmıştır. Çok kitap okuyan, fıkıh bilgisi çok iyi olan bir insandı.

Espirili, şakacı, hoş sohbet, her kesimden insanlarla çok kolay diyolok kuran, insanların yaşantısına, inancına saygı göstererek kendi doğrularını insanlara karşı saygılı ve nazik bir şekilde anlatır, kendinden çok küçük bayan ve erkeklere nasıl olsa hepimiz bir emsalsiz diyerek onlara espriler yapan mükemmel bir insandı onu rahmetle anıyor, özlemini yaşıyorum. Bu şiirimi babama hitaben yazdım

İBRAHİM HOCA BABAMDIR BENİM 34

Büyütüp besleyen babam o benim
Onunla kuruldu ocağım evim
Gölgene sığındık babam hep senin
Babamdır, hocamdır İbrahim Şentürk

Dinimi, kuranımı senden öğrendim
Esprinle güldüm senle eğlendim
İnsanları kırma, sen oğlum derdin
Arkadaşım, babam İbrahim hocam

Tüm köylüyü okutup sevabın aldın
Tevhitler okuyup ruhunu verdin
Gördüm ki ölmeden cennete girdin
Sırdaşım babam İbrahim hocam

İlminle alimdin yollar gösterdin
Espri yaparak sözü süslerdin
Her insana iyi, niyet beslerdin
Gönül taş’ım babam İbrahim hocam

Camiden çıkanlar yemeğin yerdi
Hocamla, bir sohbet edelim derdi
Tüm köylü ve Yörükler seni severdi
Sohbetini özledik İbrahim hocam

Tüm insanlar bilir sonsuz ilmini
Çok hoş anlatırdın güzel dinimi
Sen maaş almadan açtın camini
İlmine muhtacız, yârenim babam

Babadan öte candın, yoldaştın
Bazen se ana, bacı, karındaştın
Babadan öte bir de sırdaştın
Seni çok özledim İbrahim hocam

Kulağıma ezanı okuyan sensin
Gönül ırmağında yıkayan sensin
Gönlüme ilmini dokuyan sensin
Sevgine muhtacız İbrahim hocam

Nerden bulurdun onca sözleri
Seninle görürdük gülen yüzleri
Kimse güldürmüyor artık bizleri
Yüzümüz gülmüyor İbrahim hocam

Yorgun olsan bile okurdun kitap
Basit şeyler için yapmazdın hesap
Önüne uzandı yüzlerce ceset
Sabrını özledim sabırlı babam

Büyüğe küçüğe emsaliz derdin
İnsanları yermez, sen hoş ederdin
Belki de benden üstündür derdin
Her insana değer verirdin babam

İlminle kendini büyük görmedin
Her zaman çalıştın sefa sürmedin
Bu yalan dünyaya değer vermedin
Değerin büyüktü İbrahim hocam

Her İnsanla anın olurdu senin
Herkesin yanında vardı değerin
Toprak mı oldu nazik bedenin
Ondan geldik ona gideriz babam

Yarabbi imanımı koru diyerek
Şahadet getirip, birde gülerek
Dostuna kavuştun babam ölerek
Yüce rabbim rahmet eylesin babam

Niğmetullah oğlun sana duacı
Bak sana verilmiş kuranın tacı
Ölüm haktır elbet yoktur ilacı
Gözlerim arıyor İbrahim hocam
Hakkını helal et bana sen babam

Şair yazar : Niğmetullah Şentürk
Niğde