BİR SONBAHAR YAĞMURU GİBİYDİN’’Bir sonbahar yağmuru gibiydin’’ yol boyu kıyısında ılık sular soluklanırken gök kuşağı evrene açıvermişti kollarını ıslak beyaz papatyalar ağlar dururken sesler inceden kaybolduğu anda sen mehtabı unuturken gün batıyordu yine kolların titrek ve suskun göz uçlarından bakışırken kirpiklerin dallar kanadını sessizce kavradığı bir anda kelebekler inerdi gölgelerinden eksik duygular içini kemirir gibiydi kıskanç yalnızlıklarda bir martı koyunda süzülür denizim bedenim buz gibi sarılırdı mehtaba gözlerim bir ay ışığına muhtaç gibiydi gece hırslı bir gardiyan bakışı yıldızlar son pişmanlığa yutkunurdu yalnızlığım geceyi sardım ben koynuma dalgalar arasında düşünceli uykusuna dalarken gözlerim Behçet Bük Eskişehir 25.11.2019 |
kolların titrek ve suskun
göz uçlarından bakışırken kirpiklerin
dallar kanadını sessizce kavradığı bir anda
kelebekler inerdi gölgelerinden
eksik duygular içini kemirir gibiydi
kıskanç yalnızlıklarda
Bu güzel şiiri yazan ve bizimle paylaşan Şairimi KUTLUYORUM...