GÖNLÜMÜ YAKIP KAVURAN GÜZEL 29

Dalgalı saçların sineme çarpar
Sana olan sevdam azalmaz artar
İsminle tüylerim ayağa kalkar
Gönlümün tahtına oturan güzel

Yüreğim dayanmaz karşına çıkmam
Sevdayla örülen duvarı yıkmam
Senden başkasını kafama takmam
Balın üzerinde köpüren güzel

Kirli derelerden deryaya akmam
Seni göremeyen göz ile bakmam
Her güzeli gönül deryama sokman
Irmağımda yakut incisin güzel

Ben sana demiştim sevgin dağ gibi
Yüzün aydınlıktır yeni çağ gibi
Meyveyle bezenmiş uçsuz bağ gibi
Gönlümün bağında dolaşan güzel

Selinde kayboldum elimden tutsan
Ay gibi parlayan yüzüne baksam
Gözünde yaş olup süzülüp aksam
Elinden Kevserler içtiğim güzel

Seher yıldızımsın kalbimde doğdun
Yüreğimi kor ettin kederde koydun
Kevser ırmağısın kalbime doldun
Gönlümde güneşim ayım sın güzel

Aylarca görmedim yakındır aram
Derdime dert kattın kaplanmaz yaram
Sevgini isterim geçmiyor paran
Yollarına inciler dizdiğim güzel

Kor olan ateşe benzini dökme
Öksüz çocuk gibi boynumu bükme
Sineme diktiğin fidanı sökme
Sinemde, kalbimle taşırım güzel

Hayalini görürüm boşluğa bakmam
Her gönül deryasına kıvrılıp akmam
Gönlümün tahtına oturdun kalkman
Başımın tacısın ey nazlı güzel

Kepeksiz yaparız artık unları
Hayaline okurum bütün bunları
Düşlerimle deldim karlı dağları
Hayaline hayaller kurduğum güzel

Aslında bu benim alın yazımdır
Yüreğime düşen ince sızım dır
Allah’ın ikramı gönül nazımdır
Nazına nameler dizdiğim güzel

Niğmetullah sevgini kalbine gömdün
Mevleviler gibi önünde döndüm
Ham iken piştim, kor oldun söndüm
Gönlümü yakıp ta kavuran güzel

Şair yazar : Niğmetullah Şentürk
Niğde