GÜZ MANİLERİ
Güz geldi soğuk çöktü
Ağaçlar gazel döktü Kışı yaz etmek için Tedarik boyun büktü Güz geldi bağa indi Kar yağdı dağa indi Kalın giyinmek lazım Soğuk ayağa indi Güz geldi kış yaklaştı Gitti yaz uzaklaştı Evvelden yeşil idi Dağın başı aklaştı Güz geldi iven iven Kışa oldu merdiven Parmaklarım üşüdü El istedi eldiven Güz geldi bahar gitti Mürgan ahuzar etti Arz daldı uykusuna Yorgun felek kâr etti Güz geldi gülüm soldu Öten bülbülüm n’oldu Ağaç altları yaprak Gönüller hüzün doldu Güz geldi bağ tarumar Oba yaylağ tarumar Yatan ölü habersiz Yaşayan sağ tarumar Güz geldi döndü devran İrenkler elvan elvan Göçmene göç başladı Turnalar yola revan Güz geldi güzüne bak Şen midir yüzüne bak Sevinci göremezsin Doğanın gözüne bak Güz geldi ölü hayat Değişti deli hayat Karlı tipili kışa El verdi beli hayat Güz geldi kış kapıda Çetin savaş kapıda Kışlayan tedbir alsın Yavaş yavaş kapıda Güz geldi güze değin Dil dedi diyeceğin İstif eyle Miskini Yakacak yiyeceğin SADIK MİSKİNİ |