YOKSULLUKLA GEÇİYOR YILLAR
Önce çaresizlik
Çaldı kapımı Sonra yoksulluk Öyle böyle değil Bendeki fukaralık El açar oldum gecelere Medet umuyorum Bir tek senden Yeri göğü yaradan yarab Kimseler göremiyor İçimdeki koca boşluğu Bilmiyorlar Duymuyorlar Yalnızlığımın çığlığını Ara sıra yağmur yağıyor Sessiz Anımsıyorum da Lal ve sağır kaldığım yar Birlikte izlediğimiz yağmurları toprağın gökyüzüne kucak açışını Şenlendirirdi kentti Damlanın toprakla öpüşme sesi Gözüm dalıyor uzaklara Aranır oldun sisler ardında geçmek bilmeyen günler Koşar oldu seneler Bu yılda sessiz ve derin geçer Yılgınlıkta çabuk tükeniyor Fukaranın umut ekmeği En büyük variyet Sestir soluktur Yaradan Yarab Beni yoksullukla Daha fazla baş başa bırakma.. |