MEHMEDİM
Toprağa düşerken yüzün gülüyor
Namert tuzağında mertler ölüyor Ölümden korkmuyor ölmez biliyor Namert tuzağında mertler ölüyor Tuzaklar kurdular tarihler boyu Bitip tükenmiyor namertler soyu Vatan toprağında mehmedim uyu Namert tuzağında mertler ölüyor Analar ağlıyor yürekler taş mı? Nedense bitmiyor ayaklar başmı Beyazlar giyinmiş mevsimler kışmı Namert tuzağında mertler ölüyor Mahçubum yiğidim kırılsın elim Zalime beddua okuyor dilim Mızrabım kırılsın kopsun bu telim Namert tuzağında mertler ölüyor Bir ölür bin olur, gül Mehmetiz biz Bu vatana can kurban, gül şehidimiz Bayrak rüzgar bekler, rüzgar gibiyiz Vatanın sathında, mertler gülüyor 300.ŞİİRİMİ BU TOPRAKLARIN ASIL SAHİBİ YER ALTINDA VE GÖK ÜSTUNDEKİ TÜM SEHİTLERE İTHAF EDİYORUM |
Vatan şiirlerini severek okuyorum, inan ki aşk şiirlerine çokta kafamı yormuyorum, binlerce yazanlar var. Her gün Mehmetçiklerimiz şehit düşer iken, nasıl aşk şiiri o gün yazılır ben buna şaşıyorum. Biz şiir yazan insanların bir görevi de milletini gaflet ve dalalet uykusunda uyandırmak değil mi..? Cenabı Allah bu ilhamı bizlere boşunamı verdi... Ben şahsen Azerbaycan şairlerine hayranım.
Şiirinizi canı gönülden dinledim, yüce Rabbim sizlerden razı olsun. Selam ve duam ile saygılar...