Yalnız
yalnız
uzun gecelerin karanlığında seni düşünüyorum yıldız kayıyor ay yürüyor yetim kimsesizliğimde kalabalık yalnızlığımda kendimi avutuyorum geliyorsun rüzgar sessizliğinde ağçların dal hışırtısında urperiyorum hakikatinden kalbim sıkışıyor kafesime suğuklar doluyor nefesime lal kalıyorum uzun ömrümün yoksuluğu kaybettiğim servetimin elde kalan sermayesi şu seher vakti Ahmet Coşkun |
Saygı ve selamlarımla.