O’nun lebi gül konuşurAşık susar dar gününde Dostu olan yel konuşur Yardan ayrı her gününde Yalnız yürür yol konuşur İnandığı inancına Sığınarak direncine Şol dünyanın usancına Dayandığı yıl konuşur Gül kururken gün neylesin Kalakalan can neylesin Ol su şeker un neylesin Tezgâhında çöl konuşur Dündü renk renk yanakları Cennet idi konakları Gelen nice konukları Sanki artık dil konuşur Eksilirken öz görse de Deyişine söz sürse de Dost arkadaş ne derse de Türkülerde el konuşur Gözlerinin güneşiydi Ocağının neşesiydi Gönlünde yâr ateşiydi Gayrı soğuk kül konuşur Canım yandı acım öte Gül dedim Örnek Ahmet’e Çünkü lebden muhabbete O’nun lebi gül konuşur En sevdiğine emanet ettiklerimize.. Yalnız değilsin değerli abim.. Ahmet Örnek Abimize.. |
fark etmemişim o telaşla...
türküsüyle acısıyla duygusuyla
tekrara yaşadım o günleri
ve iyiki varsınız sevgili dostlarım dedim
vefalı yüreğin güzel insanlığın için teşekkür ederim
Ekrem can kardeşim
ne desem bir eksik işte...