SÜZÜLDÜ KUŞLAR GİBİ YALNIZLIĞIM
Süzüldü kuşlar gibi yalnızlığım,
Süzüldü bulutlara kanat çırparak, Issız dağların doruklarında konakladı sessizce... Sessizlik döküldü gönül ovalarına Çisil çisil, Sana susuzluğum arttıkça... Kovaladı yalnızlığımı Önüne katıp rüzgâr, Bilmez ki perçinlenmiş kalbime Ama görünmez kalabalıklar arasında... Bir sarmaşık, kurtulamam, Hep kolumda, kanadımda... Dirensem, Kapatsam gözlerimi korkularıma, Pençesi saçlarımda, boynumda... Kurtulamam; Yalnızlık, alın yazımda... Hâlenur Kor |