sevme gönül
SEVME GÖNÜL
dedim ki ey gönül sevme sen onu yakar kavurur bu ateş yanarsın hüsran ile biter bu işin sonu acımaz vur can evinden kanarsın sevmek ve sevilmek senin neyine köz düşer açmamış gonca gülüne keder veripte garip yüregine yaşlı gözlerle yollara bakarsın ekersin hasreti biçersin çile düşmeyesin haldan bilmeyen dile girme dönüşsüz yola bile bile tutmaz olur dizlerinde kalırsın ne yapsanda bir türlü gitmez hoşa ömrünü harcar durursun hep boşa vurur sırtından bakmaz giden yaşa niye hayal dünyasında yaşarsın art arda gelir depremlerin sarsar uyku tutmaz geceler efkar basar derler gelir üst üste boyu aşar keder elem deryasında yüzersin _= dursun durukan =_ |