Yorgun düşlerim
Yorgundur düşlerim
Kazıdım bu dünyanın dertlerini Beyaz tahtama kara kalemle Düşünmek istemi galip geldikçe İndirdim perdeleri gecenin dehlizine Yoruldu hülyalarım.. Bahtı kara odunları yaktıkça ocağımda İrkilmem yaramaz işe Savuruyorum dumanını gökyüzüne Kayıpları yaşıyorum Ürperdikçe. Sonsuzluğun dümeninde gün ağarınca Yukarıdan bakıyor Ve ben apansız bir yorgunluğun bedelini ödüyorum Kadit bir durumun nefesiyim sanki Vurulduğuma güldükçe |