Şimdi gidiyorsun
Bir sen misin giden?
Neleri götürüyorsun yanında
Neleri...
Biliyor musun?
Gitme!
Korkuyorum, üşüyorum…
Gitme
Koma beni böyle yalnız, böyle çıplak.
Gidiyorsun.
Yüklenmişsin heybeni omzuna
Bir toz zerresi kadar yerim yok mu heybende?
Biliyorum sığmazsın diyorsun.
Ama olsun sen yine de
Bomboş götürme heybeni
Bari umutlarımızı, düşlerimizi
Çocuksu sevinçlerimizi koy içine.
Elinin tuttuğum o ilk günün
Korkak utanılası öpüşlerini koy.
Yürüdüğümüz topraklı yolların kokusunu koy
Belki efkârlanırsın, vuslat çöker bir sigara ararsın
Birlikte çektiğimiz sigaralardan bir nefes koy
Bir nefes boğuk, düğümlenen…
Sonra kitaplarımızı koy
Asi, güvercin yürekli, umut dolu kitaplarımızı…
En sevdiğin mısrayı koy
Ahmet Arif’in
”Yokluğun cehennemim öbür adıdır
Üşüyorum kapama gözlerini”diyen mısrasını...
En sevdiğin türküyü sök al dudaklarımdan,
Türküleri koy.
Sevda dolu, sızı dolu, çoban yürekli türküleri…
Sığmaz deme yine...
Bende biliyorum sığmaz hiç biri,
Sana göre dolu bana göre boş heybene.
Git o zaman .
Hadi git!
Ben kalırım burada.
Belki bir sigara yakarım.
Bir türkü söylerim.
Belki bir mısradır mırıldandığım.
Seni düşlerim belki
Heybende boş kalan yerleri...