Hilali gördüm, on da Ay’ın tamamını gördüm,
Yağmur yağdırıyordu sihirli dokunuşuyla içime,
Tutkular bazen insanı ele geçirir, Ay’ı düşünün,
Cama vuran damlalar gibi, epeyce doldu içime!..


Ömrüm de ilk kez anıyorum, aşkına, muhtacım,
Dinlerim kalbimin sesini, lazımdır, hassas ve ince,
Odam da yalnızken, bir keyif boğar adamı, bilin,
Aşkının yağmuru kalbimi sırılsıklam etti değince!..


Işıklar saçar Ay çiçeğim, gün – gece değerini bilir,
Sokak lambasından bahsetmiyorum, bir Ay çıktı,
Kendimi aşka bıraktım, ağırlığı ise kaybolmuyor,
Dalga dalga enerji dalgalanır, yüzünden Ay çıktı,

Dilediğin bir şey görünce, ne yazık ki arzular artar,
İnsan sevmek istiyor, o zaman bir tebessümü yeter,
Kalbim kanatlanır uçar, bu ilk dolunayım benim,
Aşka borçlu kalıyorum, aşk, kendimi bu yola iter!..


Aradığın şeyi bilince, aniden bulması kolay oluyor,
Artık, iyi şeyler peşinde koşan, bir insan oluyorsun,
Öne çıkan asil karakteriyle, pek sevilesi biri olur,
Sayfalarını çevirip çevirip okuyup, onla doluyorsun!..


Gür saçlarının baştan çıkarıcılığını, iyi ki fark ettim,
Kısmetim karşısında, adeta gök yüzüne kanatlandım,
Tatlı - latif, öyle hoş ki, güzelliği çok, noksanlığı yok,
Olması gereken buydu, ben aşkından umutlandım!..

Düşüncelerim değişmedi, ve hatta hiç değişmeyecek,
Hediyemi verdi, sanki Ay bulutlardan indi gözlerine,
Karanlıktan uyanıp, aşk şarkısı söylüyorum artık,
Ruh parlaması başladı, bakıyorum aşkın gözlerine!..


Veysel Kimene
Sevda Şairi
(Kemal Yenice)
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.
Şiirlerin izin alınmadan kopyalanması ve kullanılması 5846 sayılı Fikir ve Sanat Eserleri Yasasına göre suçtur.