GÖNÜL.
Aç susuz sefil hep dolanır.
Yağar yağmur sular bulanır. Herkes kendin bir adam sanır. Sana padişah lal olur gönül. Kendini vurur kayalara taşa. Bazen uşak olur bazen paşa. Hürmeti bilmez kalkar başa. Yağar yağmur sel olur gönül, Bazen konuşur kötü lisanı. Kıp kırmızı olmuştur her yanı. Tanımaz kimseyi sır dünyanı. Sevgi saygı gül olur gönül. Fehmi. Bazen aşık olmuştur libasına. Hayalle gider gam deryasına. Kendini benzetir kuş kafesine. Dilenciler padişah olur gönül. |