CANTEKİNAteşte pişti sevdamız, Fırat’ta çeliğe dönüştü... Nemrut’ta yankılandı sedamız, Karanfil açtı Kâhta ovası, Toprağında toprak olmak, Yirmi bir yaşında, Mehmet Cantekin’e düştü... Umut üşüdü ayazda, Kan tacirleri gülüştü… Karanlık yıkandı kanda, Bozuldu yurdun havası, Zulme göğüs germek, Korkusuz yiğitlere, Genç fidanlara düştü… |