BEN BİLE KANARIM
BEN BİLE K/ANARIM
Ben öyle gülerim Ki ;odundan biçilmiş kaftanım ;duvardan düşmüş cemalim; Çarkın terkisine ivme katan kahkahalarımı kimse duymaz ... gözyaşlarımın inim inim inleyen sesini Kimse duymaz... Umut işte... Geceden sabaha tohuma Günden geceye toprağa Aydan yıla fideye Seneden seneye ağaca Baharlar Yazlar Kışlar Köklerden düşlere Hiç biri kar etmedi Yüreğe düştü köz Yağmurlar etmez kar Gülerim damla damla Düş düşüverdi acı bir damla Kahkahaya... Öyle güzel gülerim Kİ... Ben bile K/ANARIM... Tuğlalar örsem gözyaşlarım akıyor Öyle sicim gibi değil Gamze gamze Öyle güzel gülerim Kİ Sen bile K/ANARSIN Sibel Karagöz |