Vefa!
Vefa!
Bülbülün figanında kurumuyorsa bir gül Gülde vefa arama, boşa ağlama bülbül Hasretini çekmeyen yara yaslanma sakın Hasret ortak olmalı, sakın aldanma gönül Bırakıp girmişse o,dönüp arkana bakma Hicran sarar geceni umutlarını yıkma İçini kemirir dert,sakın kafana takma Ne içten içe ağla,ne gülümse nede gül Fidan rüzgara inat çiçeğe durmuyorsa Yürek kör yürek sağır, aşk ile vurmuyorsa Miski amber olupda etrafı sarmıyorsa Dağda boşuna açar, boşuna kokar sümbül Cefayı seven bilir,sefayı tatmaz garip Geceler cam kırığı, neşeye yatmaz garip Yüreğine kazımış adını atmaz garip seven yüreğe acı,seveninden bir ödül Dalda çiçek kurudu, yağmadı damla yine İkrarını unutup,dönmezse canan sana Bizde ihanet derler, bugününe ve düne Ucuna gelen sözü,söylemez mi hain dil Hani canda can idim,devranda neler döndü Hani sönmez diyordun,bu ateş erken söndü Yürek ayazda şimdi, ağustosta su dondu Sandal yürütmez artık,ne su kaldı nede göl H. Işık. 28/9/2019- |
Bu güzel dizelerin usta kalemini Alkışlıyorum…
Şahane bir şiir…
........................................................................ Saygı ve selamlar..