Karanlık daracık bir odacık
Öff nasıl geçecek dokuz ay on gün burada
Kıpırdanıp dursan tekmeleyip vursan aldıran yok

Neyse hücre hayatı bitti bir şekilde
Açtım gözlerimi Dünya denen bir aleme ben de
Nasıl geçti o bir kaç yıl anlamadım hiç hem de

Ardından Çocukluk denen günler başladı
Ne yaptıysam çocukluk işte! deyip gülüp geçtiler
En tasasız en güzel zamanlarmış meğer

Büyüdüm serpildim geliştim birden
Başımda bir şeylerin estiğini hissettim
Sordum soruşturdum
Kavak Yelleridir herkeste olur dediler

O yıllarda geçip gitti onun da tadına varamadan
Hayat Maratonu başladı ki ardından
Vay anam vay babam

Ne anayı gözüm gördü ne babayı
Ne bir hayale daldım şöyle gönlümce
Ne bir sevgili eli tuttum ayağım yerden kesilircesine

O taraklarda asla olmadı bir bezim
Varsa yoksa Memleketim de Memleketim!
İtiraf edeyim ki hayatımın en büyük haltını yedim!

Bir baktım ki
Bir varmış bir yokmuş
Sonbahar kapıya dayanmış

Bu hazan yine kalbim maziden daha kırık
Gönül boş gözüm yaşlı dudağımda hıçkırık
Derken eskilerden bir ses

Sonbaharı bir genç kızla Hisarlarda geçirdim
Diyor inadına bir başka ses...