NAMERT CESMESI
kanadı kırılmış uçamaz halde
göklere çıksada yere çakılır şerbet olsa bile kemiksiz dilde zehir varmı diye tada bakılır ağarır saçların belin bükülür pınarların çağlar yaşlar dökülür temelinden kara taşlar sokulur kimine saraylar kimi yıkılır namerdin çeşmesi zehir akıyor yüreğim isinsa ateş yakıyor nedendir garipler mazlum bakıyor kimi el üstünde kimi yakılır dönersin sırtını yara açarlar kuş olurlar senden göçe çıkarlar düşmesinler bağa diken açarlar kimine gül kokar kimi sokulur belkide ozanda bir gün özlenir donmeyecek yönde yolu gözlenir utançtanmı bilmem sanki gizlenir üzerine kara toprak atilir |
Şiirin sesi hiç susmasın...
Şiir yaşamın ta kendisidir…
............................................. Saygı ve selamlar..