İzmir
İzmir...
Ayağımın altında, Işıl ışıl parlıyor... Her yanan bir ışık, Kalbe akan, Duygu seli gibi... Kimi feryat, Çoğu huzur Ve sükut içinde... Kızgınlık ve kırgınlıklar, Gecenin sessizliğinde, Öylece durulur ya!... Mikrofonda bir hışırtı gibi, Uzaktan gelen tiz ses... Görüntü silik biraz, Sanırsam Karşıyaka vapuru, Matematik hocamın kulakları çınlasın! Açı tam hipotenüs... Ne güzelsin be İzmir’im!... Ne güzel, Seninle olan bir gecede, Sesi olmak, Soluğu olmak yalnızlığın... Sertap geldi elime, Dinler miyiz? Yalnızlığım... . |
Açı tam hipotenüs...
Ne güzelsin be İzmir’im!...
Ne güzel,
Seninle olan bir gecede,
Sesi olmak,
Soluğu olmak yalnızlığın...
Sertap geldi elime,
Dinler miyiz?
Yalnızlığım...
Bu güzel şiiri yazan, Hocasının kulaklarını çınlatan Şairimi KUTLUYORUM...
Bu arada benimki de çınladı. Bende öğretmenim. İyi geceler Şairim...