Çocuk yüreği
gökyüzüne uzandım,
parlayan yıldızları tek tek elimle koydum ışıksız yüreklere yakar yeniden sandım, kaybolan sevgileri birdenbire yıldızlar sönüp küle döndüler yıldızdadır suç diye dönüp baktım geriye yeniden gök yüzüne uzandım, ayı tutum indirdim yavaş yavaş taşlaşmış yüreklerin ortasına kondurdum barış meşalesini yakar diye umutla ayı bekledim durdum taştan beter sertleşti yürekte o parlak ay suçladım taştan ayı ve sönmüş yıldızları şafakta dağların ardından güneş doğdu yeniden umutlandım, yüce dağa tırmandım son olarak güneşi kondurdum yüreklere sönmez sandığım güneş birdenbire titredi buzdan bir kalıp oldu, tüm evreni dondurdu özür diledim aydan, güneşle yıldızlardan yeniden çıktım yola barış sevgi adına güneşten daha sıcak evreni ısıtacak sönen ayla yıldızı parlatıp gökyüzüne takacak bir yürek aramaya savaşta yetim kalmış çocukla karşılaştım ödünç verdi bana o saf temiz y ü r e ğ i güneşle yıldızlara birdenbire parlayıp çocuğa sarıldılar barış meşalesini elbirliğiyle yaktılar (--ZEERE yeniden düzenledi --teşekkürler) |