Ben
Özlüyorum...
Geride kalan mutluluğumu, sevincimi... Annemi , babamı özlüyorum... Beni geriye gönderen şu günlerden de nefret ediyorum... Saygınlığını yitiren kişilikleri özlüyorum... Değişti zaman , değişti her şey... Kim bilir değiştim ben, değişen her kişilikle birlikte... Artık ben de bulamıyorum özlediğim eski beni , kişilikleri... Aynı sofrada oturup birlikte yemek yemeyi özlüyorum... Babamın sohbetini arıyorum oturduğum her grupta... Ama yok yok işte... Sevgi bağlarımızı kopardılar farkettirmeden... Inceden inceye yok oluyorduk da farkında olan yoktu... Geçmişimi özlüyorum... Yokluk içindeki var olan huzuru... Öldürüyor varlık içindeki huzursuzluk... Minnacık mutluluklarımız vardı... Onları özlüyorum... Özledikce ölüyorum... |