TOPRAK VE BEN
Akşam olur bulut yanar, kar yanar;
Sabır ile sabahımı beklerim. İçimizde dayanılmaz bir efkâr; Yar için düşlenir geleceklerim. Gönül efkârlanır durur hasretten; Toprak yağmur bekler olmuş gurbetten; Sabırla beklemek aşktan, kudretten; Kozasında ölür kelebeklerim. Bir an gözlerine düşünce gözler, Gözlerim gözlerin yolunu gözler. Şiire dönüşür dildeki sözler, Göz rengini alır gözbebeklerim. Ne zaman gönlüme hasretin düşer; İçimde yanardağ taştıkça taşar; Hasretken bir nefes yılları aşar; Bundandır her günü güne eklerim. Coşari, yardansa saplanan hançer; Umutlar korkuyla meçhule göçer. Ruhum ayrılığın zehrini içer, Ben de bedenimle ölüm beklerim. İbrahim COŞAR |
Yüreğine emeğine sağlık
__________________________________________Selamar