Bu Şiirin Hikayesi: Şiir, kelimelerle güzel şekiller kurmak sanatıdır, başka bir şey değildir. Ama kelime nedir? Annedir, dosttur, hasrettir, hayaldir, yani bir manası, bir çağrışımı, bir gölgesi, hatta bir rengi ve tadı olan nesnedir. Kelime, insanoğlundan haber verir, insanoğlunu işlemek her sanatkârın boynunun borcudur. İnsanoğlu, dünyanın en zengin madenidir. Kelime dedik ama kelime boş bir kalıp değil ki… Şairin hisleri, fikirleri, hayalleri, dünya görüşü, felsefesi, şahsiyeti, her şeyi şiirde belli olur. Şu var ki kelimeleri tanımak, sevmek, okşamasını bilmek lâzım. Hangi kelime hangi kelimeyle yan yana geldiğinde nasıl bir ışık peyda olur? Bunu bilmek lâzım.

Cahit Sıtkı Tarancı

Sürülsün, sürülecek âlemler sürülmeden
Kırılsın, kırılacak kalemler kırılmadan …. Torandıkados Özdeyişi

Karanlıklar çok olur, düşlerin ederinden
Şafağı düşlemekten, yorgun düşer gözlerim
Baktıran bayram eder, çıksa fallar aşk için
Ben beni çiziyorum, sen seni sanıyorsun
Çilenin paydasıdır, yalan dünya suretim
Ben beni bozuyorum, sen seni sanıyorsun
Gamların aynasıdır, seyrettiğin cesedim
Razıyım versin keder, yaksa göller aşk için
Kaf Dağı kışlamaktan, sürgün yaşar, sızlarım
Karanlıklar yok olur, beşlerin beherinden

Karanlıklar çekilir, vuslatın seferinden
Gözlerim beşe tutsak, düşlerimden gizlerim
Görenlerin gözünden, aksa seller aşk için
Ben beni çözüyorum, sen seni sanıyorsun
Musallada bitecek, eni güdük gurbetim
Ben beni büzüyorum, sen seni sanıyorsun
Canıma tan katacak, serde sırra nöbetim
Geceleri özünden, sıksa kollar aşk için
Beşlerde yoksa imsak, yorulur yıldızlarım
Karanlıklar yakılır, hasretin zaferinden

Karanlıklar yük olur, rahmetin rötarından
Martılar yas tutarken, denizleri düzlerim
Gidenin arkasından, akar pullar aşk için
Ben beni beziyorum, sen seni sanıyorsun
Dilekçemde dileğim, ipte saklı kâinat
Ben beni diziyorum, sen seni sanıyorsun
Düşten öte gerçeğim, tüm sürgünlere inat
Sessizler halkasından, kalksa lâller aşk için
Kirpikler pas tutarken, gamzeleri özlerim
Karanlıklar şavk olur, habibin didarından

Karanlıklar yıkılır, “Bir Bilen” nazarından
Dilimde en ön safı, isyan alsa sızlarım
Boynunu nakdimizde, bükse yıllar aşk için
Ben beni eziyorum, sen seni sanıyorsun
Güzele kanmak bilmez, gönül denen hasletim
Ben beni geziyorum, sen seni sanıyorsun
Sevene nazım olmaz, sevilmeye hasretim
Bilinen vaktimizde, çaksa eller aşk için
Anlayan çıkmaz safı, bühtan olur sözlerim
Karanlıklar yakılır, umutlar üzerinden

Karanlıklar kasılır, nicenin kaderinden
Tuzlara yara basar, küllerimi közlerim
Meydanlara anıtı, dikse kullar aşk için
Ben beni kazıyorum, sen seni sanıyorsun
Takatimi aşınca, hüznü çekmez sıkletim
Ben beni üzüyorum, sen seni sanıyorsun
Sabır küpüm taşınca, handan eder hicretim
Kalpleri geren putu, yıksa eller aşk için
İhtarlar umut verse, sabrımı semizlerim
Karanlıklar asılır, gecenin eserinden

Karanlıklar boğulur, ervahın hazarından
Düşlerimi tek duyan, şiirdir, remizlerim
Gurbet elin kahrını, sökse yollar aşk için
Ben beni süzüyorum, sen seni sanıyorsun
Mezarım can evimde, ben benden ibaretim
Ben beni seziyorum, sen seni sanıyorsun
Küllenmem alevimde, bahardandır kudretim
İçene dem bahrini, çökse beller aşk için
Bilerek yok okuyan, iksirdir denizlerim
Karanlıklar dağılır, kışların baharından

Karanlıklar dökülür, sevdanın mimarından
Dertlerim dert doğurur, bir derdi yedizlerim
İnsanların dehası, dökse diller aşk için
Ben beni yazıyorum, sen seni sanıyorsun
Bilenler bilir beni, tenden öte hayretim
Ben beni yüzüyorum, sen seni sanıyorsun
Canıma can katana, candan öte gayretim
Delibal’ın duası, koksa güller aşk için
Gam peşinden çağırır, depreşir krizlerim
Karanlıklar sökülür, garipler diyarından

Celil ÇINKIR – DELİBAL