Şubat Soğukları Üşütüyor be Anacığım


Dışarıda kar yağıyor yüreğimde umutsuzluk..
Telefonunu iki defa çaldırdım açmadın.
Zaman akıp gidiyor tutamıyorum. Korku,
Kök saldı vücudumda filizlenip büyüyor.
Seni kaybetmek istemiyorum. Beni ve,
Düşüncelerimi yargılama. Beni nasıl düşünüyorsan,
Senin için öyle olacağım. Korkularımı,
Sen yarattın yine sen yok edeceksin.

Günlerden karlı bir şubat akşamı,
Sokak lambasının ışığı altında uçuşan,
Kelebekler kadar özgür olamıyorum.
Ruhumu rehin tuttum. Hak edemediğim,
Aşklarıma. Ben uzakları düşünüyorum.
Varamadığım ulaşamadığım uzakları.

Şubat soğuğu üşütüyor be anacığım.
Eğer donar kalırsam bir köşe başında,
Ağlama oğluna.

Ve bir gün MEKTEPLİSİ çekti gitti.
Şubat soğuğunun, Ağustos sıcağının,
Yapamadığını yaptı Bir hançerdi elinde,
Saplanacak vücut benim vücut
Benim için hak mıydı? Haktı.
Şubat soğuğu üşütüyor be anacığım.

12-06-2006-Pazartesi
Tuğrul Ahmet PEKEL