HER ŞEY HİÇ BİR ŞEYDİ
Herşey
hiç bir şeydi.. Herkes hiç kimse.. Sen vardınya o şehirde o sokakta.. Sardunyalar yoktu. Çiçekler kelebekler mesela aklımın ucundan geçmezdi.. Pek hatırlamasamda kuşlarda ötmezdi gibime geliyor.. Belki de ağaçlarda yoktu kuşlar olmadığına göre.. Canlımıydı yaşam hiç düşünmezdim.. Kalp atışlarında yıldızlar çoğalıyor gecem oluyordun Gözlerinde güneş doğuyor. gündüzüm oluyordun Şimdi düşünüyorumda ne kadar kör ne kadar sağır ne kadar kendimde değilmişim.. İyi ki sen varmışsın ve iyi ki ben kendimden geçmişim... Necip Kahraman |