GEL DEMİYORSUN
Özledinse eyer, hemen geleyim
Bir kerecik, gül yüzünü göreyim
Yeter iste benden, canım vereyim
Ben seni özledim, gel demiyorsun

Diyorsun ki, ayrılık bana yetti
Hasta yatağında, takatim bitti
Geçti güzel ömrüm, geçip de gitti
Ben seni özledim, gel demiyorsun

Gördüğünde beni, dönme yüzünü
Sana bakınca, kaçırma gözünü
Yine tutmadın, verdiğin sözünü
Ben seni özledim, gel demiyorsun

Bir söz verdim inan, kendi kendime
Kimse çare bulmaz, benim derdime
Bundan sonra, düşme felek fendine
Ben seni özledim, gel demiyorsun

Diyorsun ki, seni çok seviyorum
Aşkın önemli, bunu biliyorum
Bu son ayrılık, sana geliyorum
Ben seni özledim, gel demiyorsun

Gel güzelim, hasretten eriyorum
Gece rüyamda, seni görüyorum
Asla ayrılamam, söz veriyorum
Ben seni özledim, gel demiyorsun

Bana gelmeden, sitem ediyorsun
Söz geçmiyor, kafana gidiyorsun
Bin kere çağırdım, naz ediyorsun
Ben seni özledim, gel demiyorsun

Nasıl sevdiğimi, sen biliyorsun
Dinlemeden, sitem mi ediyorsun
Başına buyruksun, dik gidiyorsun
Ben seni özledim, gel demiyorsun

Der Midayet, sensin benim şekerim
Felek vurdu bana, boyun bükerim
Eyer suçlu bensem, cezam çekerim
Ben seni özledim, gel demiyorsun
(0240) Ocak 1983
Şair Midayet Kara