Ardındanardından kalandım ben, yanan, kanayan.. lanet okurken, içimde kurulan mahşere, ilk kez gülümseyemedim, bahara küsmüş gözlerine. çünkü sefildim, esirdim artık ben, anılardan bozma düşlere.. ay ağustos, günlerden ahir.. ardından; yaprağa düştü hüzün.. ardından çekildi son perde, son sahnesi hazırlandı, bu tek kişilik oyunun. suflörüm azrail.. "canım" oldu son sözüm. bir seslen isterdim, ki; hala nefes alabiliyorken, sensiz bu can, gülümseyerek ölsün.. ay ağustos, günlerden ahir.. ardından; toprağa döndü yüzüm.. |