Divaneyim Ben
DİVANEYİM BEN
Zeytuni gözlere bağlandı gönül Sevda ateşiyle dağlandı gönül Bir gün görmeyince ağlandı gönül Yârin hasretiyle divaneyim ben Savrulup kavrulup çöllere düştüm Deryadan ıradım göllere düştüm Sırrım saklamayan dillere düştüm Bir gönül yeliyle viraneyim ben KUTUBȊ’yem gönül bilmez kadrimi Çekerim cefasın bitmez derdini Bulamadım güzellerin merdini Hem abdalım hem de, neçareyim ben KUTUBİ Tevfik Keneş |
Yüreğine emeğine sağlık usta
_______________________________Selamlar