SARI PAPATYAYalnızlığın ayak seslerini bir başka Duydum bu sabah Sanki ölü toprağı serpilmiş itina ile Sessizliğimi dinliyorum Gözlerim boş bomboş odanın duvarlarında Sanki içine çekiyor Tüm kuvvetiyle Küçülüyorum kum zerresiyle duvarda Yerimi alacağım Bu sabah minyon bedenim Daha da küçüldü Yalnızlığa sarılarak Sessiz çığlıklarıma sağır Evrene ölmedim Hala açabiliyorum Papatya naifliğinde Kırıklarını serçe yüreğinde Kara kutulara saklayarak Sibel Karagöz |
Allah'a mahsustur...duygu doluydu.
tebrikler ve saygılarımla...