LÂ YEBGIYAN
eski günlerden bir katre
hoş sâdâlardan bir hikmet ellerimi aşındıran o sulardan yüreğime kazınan.. hangi zifîrin tanımı buldukların her muhali çağıran o şey’i acîb kisvesinde yansıyan gölge yüzünün önüne dönmeden ardını bir iştiyak ile açarak nur kapısını arşa değerken sesi imanın muntazam tılsımı ruhu tüketir nefesi san; düşerken en yüksek zirvelerden uzanan o mübarek el devası kutlu habîbin yaz; ruy-i cemaliyle sığışık titreyen perdeler kucağına düşüverir ol melamet hırkası oku; cevv setr ederken tutkunu dirhemi lâ yebgıyan sırrında teneffüs ile duyunca titrediğin ân.. |
Güzel şiirinizi kutlarım can-ı gönülden Saygı ve selamlarımla