SENSİZLİK
her gece gözyaşlarıma mesken oldu sensizliğin
sensizliğin gözyaşlarıma aç yokluğun evdeki sessizliğin oldu odama sessizliğin odama tutsak sokak lambalarının altındaki sen sandığım gölgeler avuntu oldu yaralanmış gönlüme kaldırımlar her gece ayak seslerimle yokluğuna isyan eder. yıldızlar bile daha kısık parlıyo senin olmadığın yerde hayallerim,umutlarım,sensizliğin eceli oldu kalbimde bu diyarlardan gitsemde terkettiğin yerdir her yer gidişini kendime anlatamıyorum. ne olur dön sensiz yapamıyorum. sonbaharı , kışı aştı artık hasretin. şimdi sensizliğin kıyametinde eriyor gönlüm.. sen olmazssan bu beden acıya sürgün. bu acıyı ne bu beden taşır.nede ömrüm. gidişini kendime anlatamıyorum. neolur dön sensiz yapamıyorum. |