Ârifte Bilmez!-Zülfikâr Yapar Kaleli’ye Sevgiyle- Ne hayâlini yor, ne uykunu böl.. Boş yere uğraşma, ârifte bilmez! Onyedi yıl oldu, benim yatak göl; Terlerim sebebler, aklıma gelmez! Utanma kendinden, ârsız utansın, Allâme sûretli, nûrsuz utansın, Münâfığın başı, kârsız utansın; Amma utanmıyor, havsalam almaz! Eylül ne ki? Geldi, geçti, hiç oldu! Şimdi Eylül’de yok, nice piç oldu! Dâvâmız pazarda, değer biç oldu! Korkarım tutacak, dalımda kalmaz! Bilmeyen dillerdir, söyleyen beni, Herkesin hesâbı, kurtarmak günü, Devleşen kavatlar, nerede hani? Tut her yerde ara, mumunda bulmaz! Zindan da kor olsa, yanar tüterdi! Yarasaya bile, ışık tutardı! Zindan sermâyeydi, cülüs kotardı! Menfeât güdenin, hedefi olmaz! Herkesin umduğu, rızâ başkadır, Kimin yönü Hakk’a dönük aşkadır, Kimin Zevk-ü sefâ, meyli meşkedir; Ozan İlo’n yanar, o gündür gülmez! |
Kimin yönü Hakk’a dönük aşkadır,
Kimin Zevk-ü sefâ, meyli meşkedir;
Ozan İlo’n yanar, o gündür gülmez!
DEĞERLİ DOST DOPDOLU BİR ESER OKUDUM GÖNÜL SAYFANDAN MUHABBETLE SELAMLIYORUM