BU SABAH ERKEN UYANDIM ANNE
Bu sabah erken uyandım anne!
Dikenleri nasır tutmuş güz gülleri kokuyordu dışarıda Güneş kadar soğuktu odam anne Soğuktu sol yanımda kıvrılıp yatan yalnızlığım Duvarlar yine konuşmuyordu benimle Bu sabahta ağladım Ve şehir yine ıslandı anne Bu sabah erken uyandım anne! Hasret kızılı gök bile daha kalkmadan sıcacık yatağından Sancılarım saplandıkça bedenime Avuntu şurupları içtim aç karnıma Geçmedi be anne Sende biliyorsun yalandan ölmez insan ama Geçmedi işte...! Çikolata rengi ve acı kahve tadında bir sabah Saat çok erken anne Gözlerimden sığıntı hüzünler akıyor uyku yerine Uykularımı kaçıran Kaçıncı süslü intihar bu boğazıma bağladığım Sabret dedin diye bekliyorum Yoksa çoktan ölmüştüm anne Belik belik ör kadersizliğimi Umut rengi kurdeleyle bağla hayata Sana benzeyen yanlarıma yanma için için Ben seni de seviyorum acıyı da Böyle ağladığıma bakma anne Ellerimde çoban türküleri kanarken İki satır daha yaklaştı aşk toprağa Ve düştü düşecek kurtar anne Gücüm tükendi Babam duymasın ama Üşüyorum Hem de çok Çok üşüyorum anne Kurda kuzu teslim edercesine Benim de aklım yüreğime emanet Ne yapsam susmuyor içimdeki bu sessizlik anne Üzüldüğümü kimse bilmesin Sakın kimseye söyleme Bu bir rüyaysa sen uyandır beni anne Değilse En sevdiğim yalanı söyle Söyle de uyuyayım Ama yarın daha da erken uyandır beni anne...! 18.09.2005 HÜMEYRAYILMAZ |