Kalbim Secdesinde Allah’a DöndüKalb secdeye varınca ejderha lavlar söndü Dilim Allah deyince dünyam haşire döndü Ruhum tenden kopunca ilahi yol göründü Alnım secdeye değse yar diye eriyordum!… ———-Dünya ne kadar boşmuş karanlık gece loşmuş ———-Şu zavallı bedenim aşksız peşinden koşmuş Nefes aldım derinden defalarca yeniden Başım döndü övgüden nasiplendim sevgiden Kurtuldum düşünmekten tutsak eden eskiden Ne kalpte göründüm ne var diye eriyordum!… ———-Dünya ne kadar boşmuş karanlık gece loşmuş ———-Şu zavallı bedenim aşksız peşinden koşmuş Döndükçe başım sanki bütünde “Bir”e geldim Manalar âleminde bahar gibi dirildim Cennetsi kokularla çiçek gibi açıldım Enel Haktı diyarım kar diye eriyordum!… ———-Dünya ne kadar boşmuş karanlık gece loşmuş ———-Şu zavallı bedenim aşksız peşinden koşmuş Ölmeden öldüm sanki yok sardı her yanımı Gördüklerim yabancı bilemedim mekânı Uçuyordum sonsuzda düşünmeden canımı Ne simetri var ne ses, nar diye eriyordum!… ———-Dünya ne kadar boşmuş karanlık gece loşmuş ———-Şu zavallı bedenim aşksız peşinden koşmuş Saffet Kuramaz |
Gönlüne ve duygularına sağlık...
Şahane bir şiir beğenerek okudum…
...............................................Saygı ve selamlar..