TÜKETTİN BENİ (597.)
Bir tuhaf nedense içim
Ters düz oldu düşüncelerim Sevgi dolu bakışlarını özledim Gel sevgili zaman geçiyor Tekrarı yok geçen günlerin Gitme ne olur beni incitme Yok olur umutlarım Yıkılır hayallerim Beni sensizliğe mahkum etme Dayanmaz yüreğim Beni tüketme Sen benim ilham perimsin Adına şiirler yazdım Bu sevda sensiz yersiz Tutsak ettin beni kendine Ben artık olamam sensiz Ruhuma işledin tümüyle Yaşayamaz bu can sensiz Gitme sevgili gitme Her yer mateme büründü Gece zifiri karanlık ürkütüyor Ay görünmedi hiç Bu sabah doğmadı güneş Gelmedi seherde bülbüller Boynunu büktü güllerim Açmadı bu sabah Bahçemdeki güllerim Seninle aşkımız Bir garip roman Nasıl unutursun ki yaşananları Her anın her günün hatırası var Kaç yıl oldu gideli Ne bir haber ne bir selam yok senden Yıktın gönül bağımı eyledin talan Ne gözlerde fer kaldı Ne dizde derman Demek ki gözden çıkarttın beni Yetsin artık yetsin ettiğin nazlar Beni dertten derde koyan Yıllardır tek başıma çırpınıp durdum Karşılık vermedin ruhumu yordun Artık tükendim Ne hayaller kurmuştuk Neredeler hani Beraberinde götürdün Hayallerimi neşemi sevincimi Umutlarım söndü yıkıldı hayallerim Fatma Ayten Özgün |