Tac Mahal Ağladı
Bir avuç toprağıyım
Ötüken ormanlarının. Bir damla suyuyum Kutlu akan Selenga’nın. Orhun’un yankılanan sesiyim. İlk orada tutuldum Enginliğine, mavinin. Düşlerine yattım, Annemin Söylediği ninninin. İlk orada attı Sevda için, Bu bendeki yürek. Bahçelerde cirit atıp Kızılca elmalar devşirdim. Talas’ın suları söndüremedi, Bağrımdaki ateşi. Fetih dediler derdime. Keremcesine koştum, Alperencesine koştum, Büyürken içimdeki yangın; Kızılırmak, Nil, Tuna’ya… Hazar, Akdeniz, Kızıl deryaya… Kırım’da yaz güzeldi. El sallarken Viyana; Islattı çölleri, Sırtımdaki pınar. Tac Mahal ağladı. Aziz Dolu Atabey Bolu - 1996 |