soğuyor değdiğimiz elŞiirin hikayesini görmek için tıklayın azize’ye...
vakit
ayvaların sarardığı demler mi bir kara ince duman seyrelip gidiyor bulutlar arasında... nasıl da şaşırıyoruz ellerimizin değdiği ellerin bir bir soğumasına... yaprakların göçü der ağaçlar buna kuşlar telek dökümü insan insan ne ki acıların bir dalga gibi yüzümüze çarptığı kıyıda... eksilmek bir taş düşmesi belki denize belki toprağa tohum, ağlama üzülme kara üzüm gözlü çocuk kim bilir kimlerle yarenliktedir şimdi bir türkü söyledi gitti say bir şiir okudu gitti... gitti işte herkes gibi... vakit yaprakların çürüdüğü dem midir birer birer soğuyor elimizin değdiği el... 15/08/2019 ödemiş |
bir taş düşmesi belki
denize
belki toprağa tohum,
ağlama
üzülme
kara üzüm gözlü çocuk
kim bilir
kimlerle yarenliktedir şimdi
YÜREK SESİNİZ DAİM OLSUN GÜZEL ŞİİRDİ