Trenler geçiyor dağımın kenarından
Trenler geçiyor dağımın kenarında
Oturmuşum dağımın kenarına Bakıyorum yarım asırlık boyuma Koyunlar düşer akşamları yoluna Dinliyorum ben kendimi Birde başka birileri... Yıllarca sustugum kelimelerin içine sakladığım... Vaktin ıskalayıp Düşlerini kurduğum Oysa çoktan kaybettiğim Yıldızım vardı Ondan, hiç yıldızlara bakmıyorum Zamana karşı ilaçsızım Tüketirken değirmen kırıntıları Ben uzun uzadıya bir tünel Belkide ışığı gördüğüm an Saçlarımı okşayacak dağlar En küçük çocukluğum kadar sevinecegim Dilimin kuruduğu yere kadar sayıklayacağım ismini Bittiğim yere kadar |