KÖR OLSUN GÖZLERİN
Ömrümüz geçiyor, ağlayıp inlemekle
Sağır olasın, baykuş sesi dinlemekle
Ağzın kan dolsun, inim inim inlemekle
Kör olsun gözlerin, başkasını seversen

Kara bulutlar sarsın, evinin damını
Azrail beklesin, almak için canını
Geceleri vampir olup, emsin kanını
Kör olsun gözlerin, başkasını seversen

Benim bu ahım tutar seni, hiç gülmesin
Hasta yatağımda, gelip ilaç vermesin
Doktor olsan bile, derde çare olmasın
Kör olsun gözlerin, başkasını seversen

Ağlattın sen beni, tel tel saçın dökülsün
Hep öyle hasta kal, ciğerlerin sökülsün
El âlem gülerken, senin belin bükülsün
Kör olsun gözlerin, başkasını seversen

Yataklara düşte, ciğerlerin delinsin
Vücudunda kemikler, yay gibi gerilsin
Kan yerine damarlara, zehir verilsin
Kör olsun gözlerin, başkasını seversen

Kuracağın her yuva, başına yıkılsın
Mezarının başucuna, taşlar dikilsin
Korku ile mezarında, mumlar yakılsın
Kör olsun gözlerin, başkasını seversen

Allah’ım bu tür kullarına, sabırlı der
Eyerki öbür dünyada, ayrıldıysa yer
Ahrete kalmasın, bu dünyada hesap ver
Kör olsun gözlerin, başkasını seversen

Elinden bir şey gelmez, beddua edersin
Gönülden sevmiyor isen, çeker gidersin
Bu yalan dünya fanidir, bir gün göçersin
Kör olsun gözlerin, başkasını seversen

Bu dünyada onca yıldır, çile çekersin
Çektiğin çiledir, gözyaşını dökersin
Yazın kötü yazılmışsa, boyun bükersin
Kör olsun gözlerin, başkasını seversen
(0199) Mayıs 1980
Şair Midayet Kara