ne duy ne sor
Sorma bu. gönül yaresi kimden diye
Sinemi pareleyen bu dert senden hediye Gitmem andolsun hiç bir hekime İşlese icime; dayansa bile kemiğime Ah! demem Vallahi bir kere bile Ne duy’ne bil,ne de gör Biliyorum senin bana bakışın kör Ne hatırla, ne yadet, nede sor Bırak yansın yüreğimde o kor Sonmesin isterse ta mahşere kadar |