YÜZÜM HİÇ GÜLMEYECEK!..
,
Gün görmemiş kalbimin masallarını anlatmak isterdim Zulamda sakladığım ne çok düşlerim var benim Hangi birini fısıldasam kulağına, bilmem ki Acılara banmışları erteledim mutsuz etmesin seni Ömrümüzün basamakları bir bir kırılırken Yaşanmışları bir kenara koyarak ileriyi görelim Geçen geçmiş, giden gitmişse ne diyebilirim kuşlara?.. Kaç ağaç diktimse kurudu çöl ortasında kalmış gibi Enikleri evlat edinmiştim; yedirdim, içirdim Ben sevmem eti; onları etsiz, kemiksiz bırakmadım Amansız, izahsız bir hastalıkta kaybettim tek tek Az önce birini daha toprağa verdim, ağlıyorum Candım onlarla, senin yokluğunda yalnızlığım yoldaştı Şimdi sesleri kesik, kapımın önünde hayalleri oynaşır!.. Temmuz’un son demi ve son pazarı yakıyor ortalığı Ne fark eder ki; ben yanmışım ciğer parelerime Sen de yoksun, yaşamın ne anlamı kaldıysa burada Açan güllerim soldu, etrafımda iblisler dolanır Taşlaşmış toprağın bereketi kalktı, isyanım kabarır Kedilerim de olmasa uzun bir yolculuk görünecek Anladım; buralar bana yabancı, yüzüm hiç gülmeyecek!.. Zafer Direniş … 28 Temmuz 2019 Pazar 11:30 KARABULUT |
Gönülden tebrikler ve Şiiri çok sevdim...
Anlayarak ve haz alarak okudum...
....................................... Selam ve saygılar..