Yıldızlarda küstü istanbula
Bir zamanlar, ışık cümbüşüydü Asuman
Günümüzde yıldızlar da küstü İstanbula Ümit’ler gibi, hayaller gibi büründü karanlığa. Bir zamanlar en yakın dostumdu sırdaşımdı Yıldızlar ve ay, , dertleşirdim onlarla Küçücük balkonumda elimde demli bir bardak çay. Dinlenirdi bedenim Ve ruhum huzurun koynunda Çok iyi gelirdi bana yıldızlar, küçük ayı ve ay. Bir başka boyuta geçerdi duygular. Tadı kalmadı ne elmanın, ne narın Bilinmez oldu başa ne gelecek yarın Tek teselli terk etmedi arada bir parlayan ay. Güler Elmalı |
Huzurlu yarınlara inşallah.