Çatısız Mehmedim dağlar senindir
Çıktığın tepeler, bağlar senindir
Dalgalanan bayrağının altı çatın olsun
Bu vatan, bu toprak, hepsi senindir.

EVET BU VATAN BU TOPRAK SİZSİZ OLMAZ ASLAN MEHMETLER YAZAN ELLERINIZ DERT GÖRMESIN
BENDE BU YAZIMLA SELAMLAMAK İSTEDİM SİZİ VE BAĞRINDA İMANLA VATANA HİZMET EDEN TÜM MEHMETLERİ İZNİNİZLE

MERHABA
MEHMETÇIK
Mehmetçiklere gelince, benim eşim ve tüm Mehmetlere sağlık, sıhhat diliyorum. Mehmetçiklerin anası, ablası oldum zaman içinde. Onlarla ağladım, onlarla güldüm, karavanalarına ortak oldum, dertlerini dinledim.



Analar Mehmet’i askere uğurlarken, haydi evlat vatan seni bekliyor der yollar ve komutana emanet eder. Mehmet artık bayrağı için, vatanı için severek can vermeye yada alnının akıyla terhis olmaya gelmiştir. Mehmet sağlam, Mehmet imanlı, Mehmet inançlı bir askerdir.


Soğuk sıcak demez. Göğsünü siper etmiş, elindeki silahına sımsıkı sarılmış. Göz kırpmadan bayrağının dalgalanmasını seyre dalmış. Kanı olan rengi ayı ve yıldızı nasılda koruyor.


Benim Mehmet’im nöbette hafiften memleket havası mırıldanır. Yavrum, özlemiştir anasını, atasını, yavuklusunu. Mehmet’e mektuplar gelir, görülür içinde türlü türlü havadisler verilir.
Gün olur Mehmet’e kara haberde gelir, bir telefon yada bir mektup. Gelen mektupta, komutan ben Mehmet’in dayısıyım, Mehmet’in anası sizlere ömür, Mehmet’i bir kaç gün göndermeniz mümkünse, anasının cenazesi için der utanarak sıkılarak. Ah Mehmet, nasıl derim evlat Anan yaşamıyor. Mehmet şafak sayıyor, şapkasının içine tarih yazıyor. Nasıl üzülmesin, biz ondan önce evde yas ilan ederdik. Sabah oldu haydi Mehmet, haydi evlat Anacığın biraz hasta, düş yollara der yollarsın, için buruk. Mehmet’in dönüşü hüzün, hüzün geçer mi ki şimdi dersin.



Bu askerlik ve vatan borcu, namus borcu der katlanır Mehmet ve döndüğünde yavuklusunun elinden tutup anasına götüremeyecek, işte ana işte gelinin diyemeyecek. Mehmet nöbette, göz yaşları bir ırmak gibi akıtıyor ve düşüncelerini kalbindeki sayfalar kaydediyor. O anda elindeki silahı öyle bir kavramış, öyle bir noktaya bakıyor ki, göz yaşını bile silmiyor çakı gibi Mehmet.



Komutanı geliyor, ona bakıyor nasılsın evlat ? Sağ ol. Var mı bir yaramazlık ? Sağ ol komutanım. Ailenden haber var mı ? Sağ ol komutanım. İşte Türk askeri, ne kadar naif, ne kadar güçlü, ne kadar vatanperver.



Ben bunları ve benzeri olayları çok yaşadım. Mehmetçiklerle büyüdüm, yaşlandım. Sizler benim evladım, sizler benim canımsınız. Mutfaklarında yemek tarifi yaptım, ilk ben tattım. Onların elinden çaylar içtim, hasta oldum kucakladılar hastaneye yetiştirdiler. Sizleri, her
birini, sevgiyle, saygıyla selamlıyorum. Mehmetler ve Mehmetlerim, vatanın ve namusumuzun bekçileri, önünüzde saygıyla eğiliyorum.


Hafize Kılıç

(Gurbet meleği)