Kara TrenTren gelir ağır ağır, yaşayan kadar sağır... Raylarda kulağım, her sesten dert dinlerim. Ecel korkusu erek duymuyor bağır bağır Raylar sanki içimde... Duayla dizginlerim. Avutur ümitlerim yaşattıkça sahnesi Coşkuyla el sallarken kaybederim gölgesi... Varlığı dünya gibi yokluğunda inlerim Gidenin dönüşüne yazılmaz reçetesi! Kara Tren çağ atladı anıları dağladı Onu gören çocuklar süratine ağladı Deprem oluyor gibi kulağımda çağladı Yine görünür diye ben gönlümü eylerim Ne mektup yazan kaldı ne aranır postacı Kara tren mazi oldu kara sevda sancısı İnternet çözer neyse ona bağlı yazgısı İster istemez kabul eder bunu bellerim Saffet Kuramaz |
Her şey hız kazandı artık. Kara trenin yerini, hızlısı aldı, kara sevdanın yerini bugün başlayıp yarını bitenler. Tüketme toplumu olduk. Teknoloji ilerlemesemeydi acaba. Duygular, değerler, özlemler, her şey her şey an be an elimizden uçup gidiyor. Güzel şiirinizi kutlarım.