Sürmeli Kehribar
Leyla’dan mı Züleyha’dan mı andaç
Her tanenin öyküsü gönlü kendine bağlar Sinede sıkkınlığa tespihtir dem dem ilaç Tespihsiz demlerinde mahzun parmaklar ağlar Bir sürmeli kehribar yörüngesi hep gönül Parmaklara süs odur çekildiği anlarda Gül misalden dem vurur beş vakit gülümser gül Dalında güller üşür tespihsiz zamanlarda Sessiz sakin ve zarif nakış parmak ucuna Bir ışık huzmesinin taneye dönmüş hâli İpek bir bohça gibi alırsın avucuna Ve birkaç mısra ile anlatırsın nihali Gül suyu mu serpilir gül misal iklimine Suzinak şarkların tane tane güftesi Akıl sır erdirilmez tanelerin imine Parmakla özdeşleşir dem be dem naz bestesi Ankara, 22.07. 2019 İbrahim KİLİK |